Når det verst tenkelege råkar oss må rykta stoppast

Du les no ein leiar. Den uttrykker avisa si meining.

Tysdag 22. oktober vil alltid vere ein svart flekk på kalenderen i Vestnes. Ei kvinne i 40-åra vart funnen død, og hennar ni år gamle son var hardt skada. Ein eldre son er no sikta for å stå bak ugjerninga. Politiet er til dels tilbakehaldne med informasjon i saka, men offentleggjer litt og litt etter kvart som etterforskinga går framover.

Men det virkar som at det er mange i Vestnes-samfunnet som veit betre enn både politi og redningspersonell som var på staden kva som har skjedd. Det vert snakka over ein låg sko om det ein trur kan ha skjedd, og den berømte fjøra vert fort til både 10 og 20 høns.

Underteikna har fått fortalt både eitt og hitt om det som skal ha føregått i leilegheiten både før og etter at drapet var eit faktum. Men ingen av dei som kjem med denne informasjonen har vore der, og berre eit ytterst fåtal av dei har faktisk detaljert kjenskap til saka. Alt er basert på rykter. utsvevande historiar som utviklar seg i eit styggeleg raskt tempo.

Berre timar etter hendinga fekk eg gjennom jungeltelegrafen vite detaljar om både våpen og framgangsmåte som var brukt. Informasjon ikkje ein gang etterforskarane på staden hadde på det tidspunktet. Då politiet vert konfrontert med denne informasjonen stiller dei seg heilt utanforståande til det. Politiet har per i dag ikkje gått offentleg ut med kva type våpen som eventuelt har vore brukt. Men dei har avkrefta alle «forslaga» som har kome inn via jungeltelegrafen.

I etterkant av denne grufulle hendinga er det familiemedlemmar og andre nære pårørande som sit att med ei enorm mengde spørsmål, og eit enorm sakn og sorg. Har dei gjort seg fortent til alle desse rykta? Nei meiner eg. Det bør vere rom for å prate om ein slik sak. Og ein skal kunne diskutere. Men det er langt å gå frå å diskutere ein sak til å legge det fram som om saka er løyst av bygdedetektivar heilt utan kompetanse og innsikt.

Eg meiner me bør halde oss for gode til å drive med ryktespreiing i denne saka. La politiet jobbe fram kva som er dei faktiske realitetane.

Enkelte av dykk vil då kanskje kommentere at «media er med på å hause opp» ein slik diskusjon og rykteflom.

Nei. Det er me ikkje. Media arbeider etter strenge etiske retningslinjer, spesielt i ein slik sak som dette. Informasjon som vert presentert gjennom media kjem frå truverdige kjelder og er ettergåeleg. Før det vert presentert har det også blitt tatt nøye etiske vurderingar om det er informasjon som samfunnet treng å vite. Om me i media spreier falsk informasjon får det konsekvensar for oss. Det får det ikkje for «mannen i gata».

Det som også må tenkast på i denne saka, er at det er mange barn involvert. Den skada niåringen er elev ved Helland barneskule. Der sit ein klasse og er djupt bekymra for korleis det går med klassekameraten deira. Dei har ein million spørsmål som det er vanskeleg å svare på. Når rykta då går, og dei får høyre mange av desse rykta på skulen, gjer det noko med eit barnesinn. Dette er ungar som treng tett oppfølging i tida som kjem. Både heime og frå det offentlege. Dei er heilt uskuldege offer i ein grusom sak.

Før ein pratar med andre om denne hendinga; tenk gjennom det du trur du veit. Og tenk deg om før du pratar. Still deg sjølv spørsmålet: «Er eg sikker på at dette er sant?» Det kan gjere mykje for å redusere rykteflommen som strøymer gjennom lokalsamfunnet vårt no.

Torstein Moldver Sønstabø
Redaktør Vestnesavisa